W roku 2011 ukończyłam filologię romańską na Uniwersytecie Łódzkim. Wiedzę o krajach hiszpańskojęzycznych dopełniłam w trakcie studiów międzynarodowych na specjalności iberoamerykańskiej, które ukończyłam 2 lata później. W 2012 roku studiowałam na Uniwersytecie w Santiago de Compostela. Oba kierunki były strzałem w dziesiątkę, choć wymagające, pozwoliły mi rozwijać pasję do języków oraz zbliżyć się do francuskiej i hiszpańskiej mentalności.

Nauczam już od ponad 15-stu lat.

Mówię również biegle po angielsku. Niemiecki nie jest mi obcy. A niedawno wyruszyłam w kolejną przygodę, tym razem z norweskim. Każdy język to inny, fascynujący świat. Wbrew powszechnym obawom, nie da się ich mylić ze sobą, lecz doskonale się wspierają i usprawniają poznawanie kolejnego.

Dodatkowo nauka języków stymuluje neurony do tworzenia nowych połączeń, a to znaczy, że w ten sposób odmładzasz swój mózg i siebie!

Bo język to nie tylko kod, który służy do komunikacji, ale również środek do kreowania naszych myśli, sposobu widzenia świata, innego czucia. Spróbuj zafascynować się dźwiękiem innej mowy, zanurzyć się w niej i popłynąć razem z nią, a będziesz mógł błyskawicznie przenosić się w inne miejsce na świecie, gdzie mówi się danym językiem.

Ja też to przechodziłam z francuskim! Nikt mi wówczas nie powiedział, że perfekcjonizm jest zbędny. Trochę mi to zajęło, zanim zrozumiałam, że popełniamy błędy we własnym ojczystym języku, więc tym bardziej, po co narzucać presję w kolejnym języku. Ludzie doceniają próby przekazania informacji, skupiają się na zawartości, a nie na tym, za pomocą jakich struktur gramatycznych to przekażesz.

Szlifowanie przychodzi później, a najpierw po prostu mów, bo często nikt nawet nie słyszy Twoich potknięć. Daj sobie więcej swobody i spontaniczności, nie zastanawiaj się zbyt długo jak coś wyrazić. Popełniaj błędy, byś miał co korygować, a w ten sposób przyspieszysz proces opanowania mówienia w danym języku.